 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
О вясна! Таполі! Сьвеце мілы!
Сонца німб! Аблокі! Сад! Рака!
Залатая падаплёка крылаў
Маладога звонкага шпака!
Вечар зацяпліў бярозак сьвечы.
Я адзін. Ты не памёрла, не.
Мой забыты, мой апошні сьветач,
Ты ў чужым акне, а не ў труне.
Як магла застацца ты ў кайданах?
Як магла адмовіцца пайсьці
Да палян, дзе месяц закаханы
Песьні «сноў» блакітныя ўзрасьціў?
Пэўна, я турму ня здолеў тую
Гнеўнаю пагардай скалануць,
Дзе цябе цалуюць, як катуюць,
І ўладарна лашчаць, быццам б'юць.
Вей тваіх, плячэй тваіх пахілых
Болей не кране мая рука...
Над сусьветам залатыя крылы
Маладога звонкага шпака.
Клічуць лебедзі ў начы вясеньняй,
Кідаючы поўдзень салаўям,
І разьліў шырокі, і натхненьне,
Як любоў забытая мая.
І няма ў душы маёй праклёнаў,
І няма на веях цяжкіх сьлёз...
Заставайся ў клетцы залачонай –
Ты сама абрала гэты лёс.
Над каханьня нашага магілай,
Што загубіцца ў былых вяках,
Залатая падаплёка крылаў
Маладога звонкага шпака.
8.V.1962. Рагачоў.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
